سخن مؤلف
امروزه در دنياي انفجار اطلاعات كه روح حيران شده انسان معاصر از كاشانه خود منفك شده و فراواني داده ها و اطلاعات، سرگشتگي زيادي را در ساحات مختلف بينشي و ارزشي براي بسياري از جامعه نشينان به دنبال داشته، عرصه هنر يكي از جذاب ترين آوردگاه هايي است كه خواهد توانست با بهانه هاي پركشش اين سرگشتگي را به آشيان خود باز گرداند، و داشته هاي معرفتي، هنجاري و ارزش هاي يك جامعه را از طريق اين ابزار مهم به آنان تزريق نمايد.
بر آنان كه در عرصه دانش داراي بيان و بناني هستند، ضرورت دارد كه بايسته هاي ديني و پرهيز از نبايست هاي هنجاري و ارزشي را در قالبي جاذبه مند ارائه نمايند تا به طور غير مستقيم اثرات ناخودآگاهي را در اين روح هاي سرگشته بگذارد.
اين داستان اجتماعي كه با استفاده از نوع ادبيات خاص كه سرشار از ضرب المثل ها و ملاحت هاي ادبي است، با چنين هدفي در پي اثر گذاري هاي ناملموس بوده تا با زباني شيرين بتواند برخي جذابيت هاي ديني را از قبيل فرهنگ مسجد و نماز، احترام به هم نوعان و والدين، انسجام خانوادگي و عموماً فضايل اخلاقي و اجتماعي به تصوير كشد و البته در حاشيه اين هدف، خدمتي به نوع ادبياتي كه ريشه در فرهنگ ايراني، اسلامي ملت دارد، بنمايد. لذا نگاه به اين اثر نبايد صرفاً نگاهي هنري، تفنّني و فارغ از اين دغدغه ها باشد.
تا چه مقبول افتد...
و سپاس خداي بي همتا را